Η Αττική βρίσκεται στα πρόθυρα οξείας κρίσης λειψυδρίας, με τις δύο κύριες πηγές υδροδότησης, τους ταμιευτήρες του Μόρνου και της Υλίκης, να «στεγνώνουν» παρά τις πρόσφατες βροχοπτώσεις. Οι εικόνες από τις αυτοψίες των συνεργείων της ΕΥΔΑΠ, που πραγματοποιήθηκαν με τη βοήθεια drones, αποκαλύπτουν τη δραματική μείωση της στάθμης του νερού, με μεγάλες εκτάσεις που κάποτε ήταν βυθός να έχουν μετατραπεί σε όχθες. Στο Μόρνο μάλιστα, εμφανίζονται τα ερείπια του εγκαταλελειμμένου χωριού Κάλλιο.
Σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις, ο Μόρνος έχει χάσει πάνω από το 40% των υδάτων του σε δύο χρόνια, με την επιφάνεια της λίμνης να έχει συρρικνωθεί σχεδόν κατά το ήμισυ. Αντίστοιχα, η στάθμη της Υλίκης μειώθηκε κατά 40% μέσα σε ένα χρόνο. Οι κλιματικές αλλαγές και η έλλειψη χιονιού στους χειμερινούς μήνες επιδεινώνουν την κατάσταση, αφού το λιώσιμο του χιονιού που τροφοδοτεί τις λίμνες δεν πραγματοποιείται.
Την ίδια στιγμή, η κατανάλωση νερού στην Αττική αυξήθηκε κατά 6% το 2024, εντείνοντας το πρόβλημα. Παρά τις εκκλήσεις για περιορισμένη χρήση, έρευνα του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής έδειξε ότι, αν και οι περισσότεροι αναγνωρίζουν τη σοβαρότητα της λειψυδρίας, οι πολίτες δεν θεωρούν ότι επηρεάζει άμεσα την περιοχή τους.
Γιατί δεν γεμίζουν οι ταμιευτήρες παρά τις έντονες πρόσφατες βροχοπτώσεις
Επιστημονική εξήγηση για το γεγονός ότι οι ισχυρές βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών δεν συνεισφέρουν ιδιαίτερα στην αύξηση της στάθμης των υδάτων στον Μόρνο και στην Υλίκη έδωσε σήμερα ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ και καθηγητής Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευθύμης Λέκκας.
«Οι ταμιευτήρες γεμίζουν ουσιαστικά από την απορροή, από επιφανειακά νερά που απορρέουν στη λεκάνη, κυρίως όμως γεμίζουν με το αργό λιώσιμο του χιονιού που πιθανώς να έχουμε το επόμενο διάστημα», σημείωσε ο κ. Λέκκας στον ΣΚΑΪ, προσθέτοντας ότι το νερό της βροχής που δεν πέφτει απευθείας στους ταμιευτήρες «χρειάζεται αρκετά μεγάλο χρόνο ώστε να εμπλουτίσει τους υπόγειους υδροφορείς» και απαιτείται ακόμα περισσότερος χρόνος ώστε να αντληθεί.
Ο κ. Λέκκας στάθηκε και σε λύσεις που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν για την καλύτερη συγκράτηση νερού, ώστε να αξιοποιηθεί στην κατανάλωση. Μία δυνητική λύση είναι μικρά φράγματα ή οι μικροί ταμιευτήρες, που μπορούν να «καθυστερήσουν το νερό, ώστε να μπορέσει να κατεισδύσει στο υπέδαφος και να εμποτιστούν οι υδροφόροι ορίζοντες».
Δεύτερη λύση μπορεί να αποτελέσει η αφαλάτωση, που «τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ», ενώ «μπορέσαμε και μειώσαμε και την κατανάλωση του ρεύματος», δεδομένου ότι παλαιότερα οι μονάδες αφαλάτωσης ήταν ιδιαίτερα ενεργοβόρες. Προσέθεσε όμως ότι η κατανάλωση ενέργειας παραμένει «μεγάλη» και υπάρχει «περιβαλλοντικό αποτύπωμα».
Ο κ. Λέκκας συμπλήρωσε πως ένας ακόμα παράγοντας που μπορεί να βοηθήσει είναι ο περιορισμός των απωλειών νερού στα δίκτυα υδροδότησης, αν και παραδέχτηκε ότι «δεν είναι εύκολο να αντικαταστήσεις όλα τα δίκτυα».
Τελευταίο ζητούμενο είναι η απόκτηση «συνείδησης κατανάλωσης», τόσο στις πόλεις όσο και στον αγροτικό τομέα, τόνισε ο κ. Λέκκας. «Το νερό όταν το έχουμε το σπαταλάμε, όταν δεν τον έχουμε δημιουργεί τεράστια προβλήματα», είπε χαρακτηριστικά.
Συντακτική ομάδα Oknews
