Για τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη και τι της είπε ο Δημήτρης Κουφοντίνας μίλησε το βράδυ της Πέμπτης η Ντόρα Μπακογιάννη, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» του Νίκου Χατζηνικολάου, ενώ αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην μάχη της με τον καρκίνο.
«Τα χρόνια μετά την δολοφονία ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Πάρα πολύ δύσκολα. Για μένα η δολοφονία του Παύλου ήταν το χειρότερο πράγμα που πέρασα στη ζωή μου. Όλα τα άλλα πόρρω απέχουν από αυτό. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι είναι ποτέ δυνατόν ένας άνθρωπος να φάει 13 σφαίρες στην πλάτη και να δολοφονηθεί έτσι, κατά τον τρόπο με τον οποίο δολοφονήθηκε ο Παύλος. Ήταν ένας συναινετικός άνθρωπος και γι’ αυτό δολοφονήθηκε, μου το είπαν και στη δίκη. Τον ρώτησα τον Κουφοντίνα και μου λέει “ας μην είχε κάνει την εθνική συμφιλίωση”. Αυτό είναι που σε τρελαίνει! Καλά, σε τρελαίνουν τα πάντα» εξομολογήθηκε αρχικά η Ντόρα Μπακογιάννη.
«Τώρα, βλέποντας πίσω, αντιλαμβάνομαι πόσο κακή μάνα ήμουν εκείνη την εποχή γιατί τα παιδιά μου με στήριξαν και όχι εγώ τα παιδιά μου. Δεν ήμουν σε θέση να στηρίξω τα παιδιά μου. Κάτι το οποίο το φέρνω πάρα πολύ βαρέως και είναι η πρώτη φορά που το λέω. Έχω όμως τρομερές τύψεις για αυτό το πράγμα. Δεν ήμουν σε θέση απλά, δεν μπορούσα. Με στήριξε η Αλεξία και ο Κώστας, οι οποίοι ήταν τότε 13 και 11 χρονών. Στήριξαν αυτοί τη μαμά τους αντί να γίνει το σωστό που θα έπρεπε να γίνει. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος, δεν την εύχομαι ούτε στον εχθρό μου», πρόσθεσε .
«Δεν νομίζω ότι ποτέ κλείνει αυτή η πληγή. Ήρθαν κάποιοι και μου είπαν “θα συγχωρέσεις” και τους απάντησα: “Οι παπάδες συγχωρούν, ο Θεός συγχωρεί, εγώ όχι”. Δεν υπάρχει περίπτωση να συγχωρέσω ποτέ, δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να υπάρξει μέρα στην οποία να κουβεντιάσω αυτό το θέμα και στο οποίο να μην επανέρχεται με όλη του την δύναμη. Βεβαίως, ο χρόνος γιατρεύει όλες τις πληγές και τα λοιπά, όπως λένε, υπάρχουν όμως και κάποιες πληγές που μένουν πάντα ανοιχτές» είπε στη συνέχεια.
Για τον καρκίνο
Η Ντόρα Μπακογιάννη εξομολογήθηκε για τη μάχη με της με τον καρκίνο πως «η πρώτη δική μου αντίδραση ήταν παντελώς γελοία, όπως συνήθως είναι γελοίες όλες οι αντιδράσεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Έλεγα πως θα το κρύψω από τα παιδιά μου, από τον άντρα μου και τα λοιπά. Τα έβαλα λίγο κάτω γιατί, όταν το έμαθα, ήμουν μόνη μου. Ήθελα να το κρύψω για να μην στεναχωρηθούν και φοβήθηκα. Όλοι νομίζουμε ότι είμαστε αναντικατάστατοι και φοβήθηκα πάρα πολύ πως θα αντιδράσουν. Βεβαίως, μετά επικράτησε η λογική, επικράτησε η αδελφή μου, η Κατερίνα που είναι ο σοβαρός άνθρωπος σε αυτή την οικογένεια . Μου είπε “τι βλακείες είναι αυτές” και τα λοιπά οπότε τους το είπα».
«Πρέπει να πω ότι αντέδρασαν με πολύ μεγάλη ψυχραιμία και ωριμότητα. Ευτυχώς, αυτή η οικογένεια φαίνεται πως στα δύσκολα σοβαρεύεται, στα εύκολα τα κάνει μαντάρα. Πράγματι, αυτό το πράγμα κράτησε 24 ώρες, στις 24 ώρες το είπα και δημόσια. Κυρίως ο τρόπος με τον οποίο το αντιμετώπισε όλη η οικογένεια μου, ο τρόπος με τον οποίο το αντιμετώπισαν οι φίλοι μου και όλα αυτά μου έδωσαν μια πάρα πολύ μεγάλη δύναμη. Επίσης, ο τρόπος με τον οποίο άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν την ίδια αρρώστια, επικοινώνησαν μαζί μου για να μου δώσουν θάρρος. Όλα πάνε καλά και ήταν άλλη μία περιπέτεια στη ζωή μου» σημείωσε.
«Η πρώτη σκέψη που κάνατε ποια ήταν; Όταν μάθατε ότι εδώ υπάρχει μια περιπέτεια υγείας σοβαρή, που πήγε το μυαλό αμέσως;» ρώτησε, εν συνεχεία, ο Νίκος Χατζηνικολάου. «Σας είπα, τι θα κάνουν τα παιδιά μου. Τα παιδιά είναι το άπαν. Τα παιδιά και τα εγγόνια. Εγώ δεν είχα ποτέ προβλήματα στην ιεράρχηση της αγάπης μου για κάτι. Η οικογένεια μου ήταν πάντοτε πρώτη στην ιεράρχηση. Βεβαίως, τα παιδιά μου στην εφηβεία θα έλεγαν πως “όχι, έτρεχες πιο πολύ πολιτικά αντί να ασχοληθείς μαζί μας” αλλά η πραγματικότητα είναι ότι μέσα μου η οικογένεια μου είναι ότι πολυτιμότερο διαθέτω», απάντησε η Ντόρα Μπακογιάννη.
«Μέσα σε μια νύχτα μεγάλωσα»
«Μου αρέσει πάρα πολύ η βουλή. Η μαμά μου όταν ήθελε να με ξεφορτωθεί, που συνέβαινε πολλάκις όταν ήμουν μικρή επειδή δεν ήμουν πολύ ήσυχο παιδί, έλεγε “πήγαινε στη βουλή στον μπαμπά σου”. Πήγαινα λοιπόν εγώ, να φανταστείτε πως δεν έφτανα πάνω στα θεωρεία και ακουμπούσα με το πηγούνι μου, δεν καταλάβαινα λέξη αλλά η ατμόσφαιρα με ενθουσίαζε από τότε. Μου άρεσε πάρα πολύ η βουλή», ανέφερε και πρόσθεσε:
«Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πάρα πολύ ήσυχα και ήρεμα, με έναν Μητσοτάκη ο οποίος δεν κουβέντιαζε ποτέ πολιτικά στο σπίτι. Ποτέ. Το μεσημέρι τρώγαμε πάντα όλοι μαζί, στις 2 η ώρα ακριβώς, ερχόταν από οπουδήποτε κι ήταν… ιεροτελεστία διότι «πρέπει να φάνε τα παιδιά και να πούνε τα θέματα». Όλα τα θέματα ήταν τα σοβαρά που μας απασχολούσαν εμάς. Τότε ήμασταν τρεις. Η παιδική μου ηλικία τελείωσε την ημέρα του πραξικοπήματος. Την ημέρα που έγινε το πραξικόπημα ήμουν 13 ετών και ήταν το τέλος της παιδικής μου ηλικίας».
«Μέσα σε μια νύχτα μεγάλωσα. Απότομη ενηλικίωση. Είδα την μητέρα μου σε μια κατάσταση φοβερή, ο πατέρας μου είχε πάει φυλακή, τα αδέλφια μου ήταν μικρά και από εκείνη τη στιγμή πλέον μπήκαμε σε μια άλλη φάση της ζωής μας. Κατ’ οίκον κράτηση, ιστορίες, μετά φύγαμε για το Παρίσι, ήρθε ο Παττακός και είπε στη μάνα μου «πάρε τα παιδιά σου και φύγε σε 24 ώρες». Είχαμε μια παλιά Μερσεντές που ευτυχώς ήταν μεγάλη και είχε μεγάλο πορτ μπαγκάζ για ότι βάλαμε μέσα. Είχε γεννηθεί και ο Κυριάκος άρα είχαμε και το μωρό και την Γερμανίδα, η οποία μας ακολουθούσε και στη φυλακή και φύγαμε από την Ελλάδα» συμπλήρωσε.
«Ήταν ίσως ότι πιο τραυματικό έχω ζήσει σε πολύ μικρή ηλικία», τόνισε.
