Με βαθιά συγκίνηση και θλίψη η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου αποχαιρετά τον Γιάννη Μπουτάρη, που έφυγε χθες από την ζωή σε ηλικία 82 ετών. Με ανάρτηση στο Facebook, η Πρόεδρος κάνει λόγο για έναν ακάματο ενεργό πολίτη, έναν θαρραλέο άνθρωπο, έναν πολύ αγαπητό φίλο, πολυσχιδή, ανήσυχο και αντισυμβατικό.
Ειδικότερα, στην ανάρτησή της η κυρίας Σακελλαροπούλου αναφέρει:
«Πολυσχιδής, ανήσυχος, αντισυμβατικός. Επιχειρηματικά ιδιοφυής, τολμηρός, ακαταπόνητος. Πολιτικά ενεργός, προοδευτικός, βαθύτατα δημοκρατικός. Ένας από τους πλέον ρηξικέλευθους δημάρχους στην ιστορία της τοπικής αυτοδιοίκησης. Και κυρίως ένας άνθρωπος σε αδιάκοπη συνομιλία με τον εαυτό του, ικανός να τον αξιολογεί αντικειμενικά ή και σκληρά μερικές φορές, χωρίς να φοβάται να έρθει αντιμέτωπος με τα λάθη, τις αδυναμίες, τις ελλείψεις, τις φοβίες του, χωρίς να εθελοτυφλεί, χωρίς να αυταπατάται. Ήταν ο οινοποιός που είδε τη διαδικασία της οινοπαραγωγής, τη διαδρομή από το αμπέλι στο κρασί, ως μεταφορά για τη ζωή του, ως παράδειγμα βίου. Ένας άνθρωπος με βαθύτατη αυτογνωσία που ακτινοβολούσε αυτοσεβασμό και αυτοπεποίθηση και γι’ αυτό ασκούσε τόσο θετική επιρροή, αν όχι και σαγήνη στους γύρω του.
Ο Γιάννης Μπουτάρης, Δήμαρχος Θεσσαλονίκης για δύο θητείες, πίστεψε στη «διπλωματία των πόλεων» και οραματίστηκε μια Θεσσαλονίκη κέντρο πανεπιστημιακών σπουδών και παροχής ιατρικών υπηρεσιών. Επιδιώκοντας να αποσπάσει την πόλη από την αναδίπλωση στον εαυτό της και να της ξαναδώσει κάτι από τον παλαιό κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της, την κατέστησε διεθνώς αναγνωρίσιμη. Με την πρωτοβουλία του για τη δημιουργία Πάρκου Μνήμης στην Πλατεία Ελευθερίας ως το άκρο ενός μνημονικού άξονα που θα το συνδέει με το υπό κατασκευή Μουσείο Ολοκαυτώματος, θέλησε να αναδείξει τη μοναδικότητα της εβραϊκής ιστορίας της πόλης, να «μετατρέψει τη σιωπή σε λόγο». Και παράλληλα να ξαναθυμίσει το πλούσιο πολυπολιτισμικό παρελθόν αυτού του άλλοτε πολύβουου λιμανιού, που υπήρξε κέντρο των Βαλκανίων, ευρωπαϊκή μητρόπολη, τόπος συνθέσεων και όχι διαχωρισμών.
Ένας τέτοιος Δήμαρχος ήταν αναπόφευκτο να αμφισβητηθεί, αλλά και να εμπνεύσει. Τον αποχαιρετώ με βαθιά συγκίνηση και θλίψη ως έναν ακάματο ενεργό πολίτη, έναν θαρραλέο άνθρωπο, έναν πολύ αγαπητό φίλο».
