Συνέντευξη στο Documento και τον δημοσιογράφο Αντώνη Μποσκοΐτη έδωσε η Ελευθερία Αρβανιτάκη. Η καταξιωμένη ερμηνεύτρια μίλησε για την καριέρα της, τη ζωή της, τη νέα της δισκογραφική δουλειά αλλά και για το πως έχουν διαμορφωθεί πλέον σήμερα τα πράγματα στο Ελληνικό τραγούδι.
Διαβάστε αναλυτικά:
Από τον πρώτο δίσκο του 1984, που ποζάρετε σαν να είστε καθισμένη στον οντά σας, μέχρι σήμερα τι έχει αλλάξει για εσάς;
Η τεράστια αλλαγή ήταν που έφυγα από μια ομάδα και μπήκα σε μια μοναχική πορεία. Αυτό σήμαινε άλλον τρόπο δουλειάς, πολλή δουλειά, πολλές κουβέντες και πολλές συναντήσεις με στιχουργούς και συνθέτες. Η δουλειά εκατονταπλασιάστηκε απ’ την περίοδο της Οπισθοδρομικής, που εκεί το βάρος όλο έπεφτε στον Άγγελο Σφακιανάκη, τον τότε «αρχηγό» της μπάντας. Οι συναντήσεις με τους άλλους είναι πιο σημαντικές κι απ’ το ρεπερτόριο καθαυτό καμιά φορά, το πώς θα δέσεις μαζί τους.
Υπήρξατε και παραμένετε μια σταρ του ελληνικού τραγουδιού. Πώς το βλέπετε αυτό;
Μπήκα στο star system με τους δικούς μου όρους. Ομολογώ ότι με εμπιστεύτηκαν και με βοήθησαν, κάνοντας ό,τι ήθελα όλα αυτά τα χρόνια που υπάρχω στη μουσική, κάτι που από μόνο του ήταν πολύ απελευθερωτικό. Είχα και την εύνοια των δισκογραφικών εταιρειών. Άλλα χρόνια εκείνα…
Σήμερα, λόγου χάρη, έχουμε ένα νέο άλμπουμ σας που δεν είναι «απτό», το ακούμε μόνο από τις ψηφιακές πλατφόρμες.
Ναι, δεν υπάρχει καν το CD πλέον, θα υπάρχει όμως το βινύλιο. Ήμουν εξαρχής αρνητική- στο να μπουν δικά μου κομμάτια σε premium CD, βλέποντας το όλο πράγμα να φθίνει. Η μετάβαση ήταν πολύ γρήγορη στις πλατφόρμες του διαδικτύου κι έτσι ήρθε η κρίση της δισκογραφίας. Τώρα πια κάνεις έναν δίσκο και τον ανεβάζεις κατευθείαν στις πλατφόρμες και ο κόσμος ακούει από εκεί. Εσύ μετράς τα κλικ που θα κάνει. Είναι μια νέα εποχή παγκοσμίως.
Αυτό το ρεπερτόριο της Μαρίκας Νίνου είναι για σας μια επιστροφή στις ρίζες;
Είναι, αφού πάντα συγκινούμαι όταν ακούω τραγούδια από εκείνη την περίοδο με την Οπισθοδρομική Κομπανία. Ηταν η πιο ανέμελη και η πιο τρελή περίοδος της ζωής μου, που πάντα θα επανέρχομαι με πολλή αγάπη. Συνήθως όποτε τραγουδάω στο εξωτερικό λέω τέτοια τραγούδια, αλλά και όχι μόνο.
Επειδή ψαχνόσασταν ανέκαθεν με τον ήχο σας, αυτή η δουλειά παραπέμπει όντως σε φόρο τιμής στο ρεμπέτικο.
Ακριβώς έτσι. Δεν ήθελα να πειραματιστώ ηχητικά και να πειραχτούν τα κομμάτια. Δεν τους πάει κιόλας αυτό. Εχω ακούσει πολλές μοντέρνες διασκευές, αλλά θα ξεχώριζα μόνο αυτό που έκαναν οι Imam Baildi. Τα συγκεκριμένα τραγούδια που διάλεξα δεν έπαιρναν πείραγμα, δεδομένου ότι ο παλιός ήχος εξακολουθεί να με συγκινεί. Επαιξαν σπουδαίοι μουσικοί μέσα.
