Στην εκπομπή “Πρωταγωνιστές” και το Σταύρο Θεοδωράκη μίλησε χθες το βράδυ ο Δημήτρς Σταρόβας σε μία εκ βαθέων συνέντευξη. Ο γνωστός τραγουδιστής και μουσικός μίλησε για τις ημέρες νοσηλείας του μετά το βαρύ εγκεφαλικό που υπέστη μερικούς μήνες πριν και εξομολογήθηκε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας του αλλά τα μαθήματα ζωής που πήρε μέσα από αυτή την εμπειρία.
«Έχω επανέλθει κατά 90%. Έχω μερικά προβλήματα συγχρονισμού με τα δύο χέρια, αλλά όλα ξεπερνιούνται. Το τελευταίο διάστημα διαπιστώνω ότι ο άνθρωπος έχει δυνάμεις που ούτε φαντάζεται. Μετά το συμβάν, έπιασα την κιθάρα μετά από 1,5 μήνα. Στο κέντρο αποκατάστασης ζήτησα να μου φέρουν μία. Στην πρώτη μου επαφή με την κιθάρα, ενώ ξεκίνησα με θαυμασμό, κατέληξε σε μία από τις πιο τραυματικές εμπειρίες και τρομακτικές. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι έπαιζε το ένα χέρι. Το αριστερό χέρι του μόνο οκ, το δεξί σχεδόν οκ, μαζί δεν συγχρονίζονταν. Είναι όπως όταν τρέχει ο νους κι η γλώσσα δεν μπορεί να ακολουθήσει», ήταν τα πρώτα λογια του Δημήτρη Σταρόβα.
Όσο για τα μαθήματα που πήρε από αυτή την εμπειρία ο δημοφιλής καλλιτέχνης ανέφερε: «Έκανα 4 πακέτα την ημέρα. Το έκοψα μία και καλή. Όλα αυτά είναι βλακείες στο κεφάλι μας. Εγώ πίστευα ότι δεν μπορώ να κόψω το τσιγάρο. Τώρα, όμως, μυρίζω στον δρόμο και… Έχω φάει κι έχω καπνίσει για τρεις ζωές. Θέλω να το πω κι είναι σημαντικό. Μέσα από αυτήν την ιστορία έγινα πιο ταπεινός. Μέσα στο νοσοκομείο έπρεπε να χάσω κιλά απαραίτητα και γρήγορα γιατί η πίεσή μου τις πρώτες τρεις ημέρες δεν έπεφτε κάτω από 21- 22 με ενδοφλέβια υπερτασική αγωγή για ελέφαντες. Οι γιατροί μου έλεγαν, πως ζούσες Δημήτρη; Είχα αρρυθμίες για χρόνια».
Στη συνέχεια περιέγραψε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε κατά την αποθεραπεία του: «Μου έφερναν 2 φρυγανιές ολικής άλεσης το πρωί. Έτρωγα τη μία και την άλλη την κρατούσα για το μεσημέρι. Ερχόταν το φαγητό για σπουργίτια. Το λέω γιατί η φρυγανιά, που δεν την υπολόγιζα πριν, ήταν τόσο πολύτιμη για εμένα. Μετά το σκεφτόμουν κι έλεγα πόσο αχάριστοι είμαστε οι άνθρωποι. Πράγματα που τα θεωρούμε δεδομένα επειδή τα έχουμε, δεν τα υπολογίζουμε. Μέσα στο πιο απλό πράγμα μπορεί να κρύβεται ένας θησαυρός. Αυτό σε κάνει πιο προσγειωμένο. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και λάστιχο η συνείδησή του».
Κλείνοντας ο Δημήτρης Σταροβας μίλησε τη βοήθεια που του παρείχε το νοσηλευτικό προσωπικό: «Το κερασάκι στην τούρτα και το απόγειο αυτής της ιστορίας ήταν μία γλυκύτατη νοσοκόμα που με αγαπούσε -ήρωες όλοι αυτοί- και μία φορά μου έφερε κρυφά μία μπουκιά φέτα, ένα κομματάκι σαν σοκολατάκι. Τι να σου πω; Αν η φρυγανιά ήταν πολύτιμη, αυτό ήταν… δεν μπορώ να το πιστέψω.» εξομολογήθηκε ο Δημήτρης Σταρόβας.
