Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα μοναχοπαίδια είναι κακομαθημένα, ωστόσο αυτό είναι μόνο ένας μύθος, καθώς η συμπεριφορά ενός παιδιού δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το αν έχει αδέλφια ή όχι, αλλά από τους ίδιους τους γονείς και πώς θα το μεγαλώσουν.
Ακολουθούν οι πιο συχνοί μύθοι που λέγονται για μοναχοπαίδια, τα οποία στην πραγματικότητα δεν διαφέρουν από τα παιδιά που έχουν αδέλφια.
Μύθος #1: Είναι κακομαθημένα
Ο πιο συχνός μύθος. Ένας γονιός κακομαθαίνει το παιδί του, όταν στην προσπάθειά του να του προσφέρει όλο και περισσότερα, υπερβάλλει και φτάνει στο σημείο να μην του χαλάει κανένα χατίρι. Αλλά, για να είμαστε ειλικρινείς, την ανάγκη αυτής της… υπέρ-προσφοράς δεν την έχουν αποκλειστικά οι γονείς ενός παιδιού.
Μύθος #2: Είναι αντικοινωνικά
Υπάρχει η άποψη πως επειδή δεν έχουν αδελφάκι, δυσκολεύονται στις κοινωνικές σχέσεις τους και ανοίγονται δύσκολα. Αλλά αυτό δεν ισχύει, μόνο με τα μοναχοπαίδια. Ακόμη κι ένα παιδί πολύτεκνης οικογένειας, μπορεί να αναπτύξει αντικοινωνική συμπεριφορά και να δυσκολεύεται στις κοινωνικές του συναναστροφές. Είναι θέμα χαρακτήρα.
Μύθος #3: Είναι εγωιστές
Για τα μοναχοπαίδια οι σχέσεις τους με άλλα παιδάκια είναι σημαντικές. Και η φιλία πολύτιμη, γι’ αυτό και είναι ιδιαίτερα γενναιόδωρα με τους φίλους τους. Βέβαια, επειδή δεν έχουν αδέλφια, ίσως να δυσκολεύονται να μοιράζονται πράγματα με άλλα παιδιά. Αλλά αυτό δεν είναι πάντα ο κανόνας.
Μύθος #4: Είναι δυστυχισμένα
Θα το έχετε ακούσει σίγουρα. Ίσως και να σας το έχουν πει κατάμουτρα: «Κάνε κι άλλο ένα παιδί, για να μην είναι δυστυχισμένο». Σίγουρα, από ένα μοναχοπαίδι λείπει να έχει ένα αδελφάκι, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι δυστυχισμένο. Ίσα ίσα, επειδή μεγαλώνουν μόνα, είναι πιο εφευρετικά στο να βρίσκουν τρόπους να παίξουν και να περάσουν καλά.
Μύθος #5: Είναι εγωκεντρικά
«Νομίζουν πως ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους». «Θέλουν να είναι στο επίκεντρο της προσοχής». Είναι κάποια από τα στερεότυπα που κυκλοφορούν για τα μοναχοπαίδια. Η αλήθεια είναι πως, επειδή είναι μόνα τους στο σπίτι, έχουν όλη την προσοχή των γονιών και των παππούδων. Και εύκολα μπορούν να αναπτύξουν εγωκεντρικές τάσεις. Ωστόσο, κι εδώ είναι στο χέρι των γονιών να μην μεγαλώσουν ένα εγωκεντρικό παιδί. Αλλά αυτό ισχύει για όλους τους γονείς, είτε με μοναχοπαίδια είτε με περισσότερα παιδιά.
