Συνέντευξη στην Espresso και τη δημοσιογράφο Σπυριδουλα Τριάντου έδωσε η Έλενα Παναγιωτίδου. Η νεαρή τραγουδίστρια μίλησε για τις φετινές της εμφανίσεις στο πλευρό του Νίκου Βέρτη, για τις μεγάλες συνεργασίες της δίπλα στον Βασίλη Καρρά και τον Γιάννη Πλούταρχο αλλά και για τον Λευτέρη Πανταζή και τη στήριξη που της έδειξε μετά το χαμό του πατέρα της.
Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη της Έλενας Παναγιωτίδου στην Espresso
Φέτος σε βλέπουμε στο Yton κοντά στον Νίκο Βέρτη
Πραγματικά. Χαίρομαι πολύ που είμαι στο Υton με τον Νίκο Βέρτη. Είναι πολύ σημαντικό αλλά και όμορφο να βγαίνεις και να τραγουδάς σε κόσμο και όχι σε άδειες καρέκλες. Το μαγαζί είναι σχεδόν γεμάτο από νωρίς. Σε βλέπουν, σε ακούνε… Ο Νίκος Βέρτης είναι άψογος επαγγελματίας. Είναι στρατιώτης, και έτσι είμαι και εγώ.
Πότε πρωτοτραγούδησες;
Επαγγελματικά ήταν το 2017, όταν συνεργάστηκα με τον Λευτέρη Πανταζή στο Ποσειδώνιο. Ημουν 18 ετών και με βοήθησε πολύ στα πρώτα μου βήματα. Μόλις είχε τελειώσει το «Rising Star» και έπιασα αμέσως δουλειά.
Η οικογένειά σου σε στήριξε;
Οχι, δεν χάρηκε πολύ με την απόφασή μου αυτή, γιατί γνώριζαν τη νύχτα από τον πατέρα μου, που ήταν επαγγελματίας τραγουδιστής (Αρης Παναγιωτίδης). Ελεγαν «η νύχτα είναι ωραία, αλλά επικίνδυνη, ειδικά για ένα κορίτσι τόσο μικρό». Οταν μπήκα στο παιχνίδι όμως και με είδαν, άλλαξαν όλα.
Οταν ανέβηκες στην πίστα ήρθαν να σε δουν;
Ναι, ευτυχώς με πρόλαβε ο πατέρας μου, γιατί λίγο καιρό μετά έφυγε από τη ζωή. Ομως, δεν με χάρηκε καθόλου στην πίστα… «Εφυγε» στη μέση του σχήματος και εγώ συνέχιζα… Τραγουδούσα με τον Λευτέρη Πανταζή τότε, στο Ποσειδώνιο. Μάλιστα, ο πατέρας μου του είχε πει να με προσέχει, και εκείνος είπε πως με έχει σαν κόρη του. Ηταν μεγάλη απώλεια, και εγώ πολύ μικρή για να διαχειριστώ και το επαγγελματικό κομμάτι, αλλά το έκανα. Πήγα στη δουλειά την επόμενη μέρα. Πονούσα πολύ και δεν ήθελα να σκέφτομαι. Για αυτό προτίμησα να συνεχίσω να δουλεύω. Ξέρω ότι τον έχω πάντα δίπλα μου, ότι με ακούει και ότι αυτό θα ήθελε να κάνω, να συνεχίσω.
Πρόλαβες, ωστόσο, και συνεργάστηκες με τον Βασίλη Καρρά. Και μάλιστα, δύο φορές.
Ναι, και είμαι ευγνώμων για αυτό. Την περίοδο του κορονοϊού συμμετείχα σε μια ιντερνετική συναυλία με τον Βασίλη Καρρά, που ήταν ένα αφιέρωμα στον Στέλιο Καζαντζίδη. Ημουν μέλος της χορωδίας μαζί με άλλους καλλιτέχνες. Τον Βασίλη Καρρά τον είχα γνωρίσει παιδάκι από τον μπαμπά μου και δεν περίμενα ποτέ πως θα με καλούσε ο ίδιος να συνεργαστούμε. Υστερα από αυτό, μου πρότεινε να συνεργαστούμε στην πίστα. Ηταν απίστευτη η εμπειρία να δουλεύεις μαζί του. Η χαρά μου ήταν τεράστια, δεν το πίστευα. Τεράστιο σχολείο, τεράστια ψυχή! Ετρεμα στην πρόβα μαζί του. Τη μέρα του θανάτου του δεν ήθελα να το πιστέψω. Τους έλεγα πως είναι από αυτά τα fake news που βγάζουν συνέχεια στο ίντερνετ. Αποκλείεται να είναι αλήθεια, δεν ήθελα να το δεχτώ…
