Στις 8 το πρωί (ώρα Ελλάδος) άνοιξαν οι κάλπες στην Ιταλία στις οποίες αναμένεται να προσέλθουν μέχρι τα μεσάνυχτα (ώρα Ελλάδος) 50.869.304 Ιταλοί, για να ανανεώσουν τη σύνθεση του κοινοβουλίου της χώρας. Όλα δείχνουν πως η Τζόρτζια Μελόνι θα είναι η επόμενη πρωθυπουργός της Ιταλίας, επαναφέροντας πάλι το πέπλο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Άλλωστε, ο τρέχων συνδυασμός κρίσεων -αύξηση του κόστους ζωής, μείωση εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς, ενεργειακή «ανασφάλεια», είναι μία «τέλεια καταιγίδα για τη φιλελεύθερη Δημοκρατία», επισημαίνουν ειδικοί μιλώντας στο CNNi.
Το βράδυ της Κυριακής αναμένεται ευρέως ότι η Τζόρτζια Μελόνι θα γίνει η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ιταλίας. Η νίκη της θα ήταν ιστορική όχι μόνο λόγω του φύλου της, αλλά επειδή ηγείται ενός κόμματος που κινείται σε ακροδεξιά μονοπάτια, κάτι που έχει να διαπιστωθεί από την εποχή του φασίστα δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι.
Ως επικεφαλής της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Μελόνι θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των απαντήσεων της Ε.Ε. στις κρίσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη. Πολλοί στις Βρυξέλλες, αλλά και στις πρωτεύουσες των κρατών-μελών, αναρωτιούνται ποια είναι πραγματικά η 45χρονη, τι διαμόρφωσε τις αξίες της και πώς σκέφτεται. Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το Politico, η απάντηση, εν μέρει, βρίσκεται ανάμεσα στους φίλους και συμμάχους της από τα πρώτα χρόνια της στο «Μέτωπο Νέων». Πολλοί εξ αυτών είναι πλέον ανώτερα στελέχη του κόμματος «Αδέλφια της Ιταλίας», ενώ κάποιοι πρόκειται να συμμετάσχουν στη διοίκηση της χώρας. Σύμφωνα με την ίδια, αυτό που την ώθησε να ασχοληθεί με την πολιτική ήταν η δολοφονία από τη σικελική μαφία του δικαστή Πάολο Μπορσελίνο, στις 19 Ιουλίου 1992 στο Παλέρμο. Κατά τον ευρωβουλευτή του κόμματος της Μελόνι, Νίκολα Προκατσίνι, τα κίνητρά τους ήταν «τα ίδια με σήμερα, αν και πιο ριζοσπαστικά… η αγάπη και ο θυμός για τη χώρα μας».
Οι ακροδεξιές δυνάμεις στην Ευρώπη «αναθαρρούν»
Η πιθανή νίκη της ακολουθεί πρόσφατους «θριάμβους» της Ακροδεξιάς σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Παρά το γεγονός ότι η Μαρίν Λεπέν έχασε τις γαλλικές προεδρικές εκλογές από τον Εμανουέλ Μακρόν, οι υποστηρικτές της ανά την Ευρώπη ενθουσιάστηκαν τόσο με το μερίδιό της στη λαϊκή ψήφο, όσο και με το γεγονός ότι μετατόπισε δραματικά το πολιτικό κέντρο της Γαλλίας προς τα δεξιά.
Στη Σουηδία, οι ακροδεξιοί Σουηδοί Δημοκράτες αναμένεται να διαδραματίσουν καίριο ρόλο στη νέα κυβέρνηση αφότου αναδείχθηκε δεύτερη πολιτική δύναμη στις βουλευτικές εκλογές στις αρχές Σεπτεμβρίου. Το κόμμα, πλέον «κατεστημένο», έχει τις ρίζες του στο νεοναζισμό.
«Σίγουρα κάτι συμβαίνει», λέει ο Γκάναρ Μπεκ, μέλος του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αναφέροντας πως από τη Γαλλία και την Ιταλία, μέχρι τη Σουηδία, οι πολίτες φαίνεται να απορρίπτουν τις παραδοσιακές ευρωπαϊκές πολιτικές. Το AfD είναι το πρώτο κόμμα που έχει υπό παρακολούθηση από τις γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών από την εποχή των Ναζί. Το Κεντρικό Συμβούλιο Εβραίων στη Γερμανία είχε χαιρετίσει τη σχετική απόφαση, λέγοντας: «Η καταστροφική πολιτική του AfD υπονομεύει τους δημοκρατικούς μας θεσμούς και απαξιώνει η δημοκρατία μεταξύ των πολιτών».
Το AfD είχε προκαλέσει «σεισμό» στην Ευρώπη το 2017 εξασφαλίζοντας πάνω από το 12% των ψήφων στις ομοσπονδιακές εκλογές της Γερμανίας -ήταν το τρίτο σε δύναμη πολιτικό κόμμα και η αξιωματική αντιπολίτευση.
Η συμμαχία που κάνει τη Μελόνι φαβορί
Είναι φανερό ότι η συμμαχία Μελόνι – Σαλβίνι – Μπερλουσκόνι, που αθροιστικά φέρεται να συγκεντρώνει κοντά στο 45% στις δημοσκοπήσεις, έχει τεράστιο πλεονέκτημα απέναντι στους Δημοκρατικούς, που με τους συμμάχους τους δύσκολα θα ξεπεράσουν το 30%. Κατά συνέπεια – εκτός εάν το Κίνημα Πέντε Αστέρων αποφασίσει να στηρίξει μαζικά τους υποψηφίους των Δημοκρατικών, κάτι που αποκλείεται – το πιθανότερο σενάριο είναι το στρατόπεδο Δεξιάς – Ακροδεξιάς να θριαμβεύσει. Ορισμένοι, μάλιστα, θεωρούν ότι είναι σε θέση να διασφαλίσει ως και το 90% των μονοεδρικών περιφερειών, κάτι που μεταφράζεται σε περίπου 130 έδρες στη Βουλή και 65 στη Γερουσία. Με τον τρόπο αυτό δε, ακόμη κι αν οι Δημοκρατικοί ανατρέψουν τα προγνωστικά και αναδειχθούν πρώτο κόμμα, η Μελόνι θα έχει τον πρώτο λόγο για να γίνει πρωθυπουργός.
Η εκλογική αριθμητική αποδεικνύει του λόγου το αληθές: Από την αναλογική κατανομή τα τρία κόμματα που την στηρίζουν αναμένεται ότι θα έχουν διασφαλίσει τουλάχιστον 100 έδρες στη Βουλή και 50 στη Γερουσία. Εάν δε αυτές προστεθούν σε εκείνες των μονοεδρικών περιφερειών, τότε οι απόλυτη πλειοψηφία «κλειδώνει» και στα δύο σώματα. Εφόσον, λοιπόν, δεν μεσολαβήσει κάποια έκπληξη πρώτου μεγέθους, τότε το ενδιαφέρον θα πρέπει να στραφεί από τώρα σε δύο άλλα διακυβεύματα. Το ένα είναι κατά πόσο το στρατόπεδο της Μελόνι θα καταφέρει να φτάσει στην πλειοψηφία των δύο τρίτων (267 έδρες στη Βουλή και 134 στη Γερουσία), που θα της λύσουν τα χέρια για να εφαρμόσει την πολιτική της ή ακόμη και να προχωρήσει σε συνταγματική μεταρρύθμιση χωρίς να έχει ανάγκη δημοψήφισμα.
Όσο για το δεύτερο, έχει να κάνει με την κυβέρνηση που θα σχηματίσει. Το γεγονός ότι ο μέσος όρος επιβίωσης όσων έχουν σχηματιστεί μετά το 1946 δεν υπερβαίνει τους 13 μήνες, σε συνδυασμό με τις πιέσεις που θα δεχθεί και την ικανότητα του Σαλβίνι να ανατρέπει… πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις, ασφαλώς γεννά ένα ερώτημα: Πόσο θα μακροημερεύσει η Μελόνι; Το σίγουρο είναι ότι ο χρόνος της θα αρχίσει να μετρά, σύμφωνα με το πιθανότερο σενάριο, λίγο μετά τις 13 Οκτωβρίου, οπότε και θα συνέλθει η βουλή με τη νέα της σύνθεση. Μετά από αυτή την ημερομηνία, ο πρόεδρος της δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα, θα μπορεί να δώσει την εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης, διαδικασία η οποία αναμένεται να προχωρήσει σχετικά γρήγορα, εφόσον το εκλογικό αποτέλεσμα είναι καθαρό.
