Μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη έδωσε η Ελένη Φουρέϊρα στη δημοσιογράφο Νίκη Βρυωνίδου και το περιοδικό ” Madame Figaro” Κύπρου. Η εντυπωσιακή τραγουδίστρια μίλησε για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε ως παιδί όταν αναγκάστηκε να αφήσει το σπίτι της σπίτι της στην Αλβανία, τα πρώτα της χρόνια στην Ελλάδα, αλλά και την προσωπική της ζωή.
«H στιγμή που φτάνω με την οικογένειά μου στην Ελλάδα από την Αλβανία είναι η πιο έντονη παιδική ανάμνηση που έχω. Είχα νιώσει, με όλα εκείνα τα αυτοκίνητα και τα φώτα που έβλεπα, ότι είχα φτάσει σε μια μαγική χώρα, γιατί αντίκριζα πράγματα που δεν είχα ξαναδεί» είπε αρχικά η Ελένη Φουρέϊρα.
Όσο για το ποιο είναι το γεγονός που δεν θα σβηστεί ποτέ από τη μνήμη της είπε χαρακτηριστικά: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ το γεγονός ότι έπρεπε να φύγω από το σπίτι μου και, σίγουρα, ως παιδί μου ήταν πολύ δύσκολο όλο αυτό. Δεν ήθελα να φύγω, αλλά λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στη χώρα μου τότε, δεν είχαμε άλλη επιλογή. Έχω έντονη την ανάμνηση να φτάνουμε στην Ελλάδα και να μου αρέσει πάρα πολύ αυτό που έβλεπα».
Η Ελένη Φουρέϊρα αναφέρθηκε και στις δυσκολίες που αντιμετώπισε εκείνη και η οικογένειά της κατά τα πρώτα χρόνια της παραμονής του στη χώρα μας: «Σίγουρα στη συνέχεια υπήρξαν πολλές δυσκολίες –και οικονομικές και με τη γλώσσα– αλλά το τελευταίο που κρατάω από αυτά τα χρόνια είναι οι δυσκολίες γιατί, εν τέλει, αυτές είναι που σε κάνουν πιο δυνατό άνθρωπο και σου αλλάζουν και τον τρόπο που σκέφτεσαι ή πράττεις. Γενικά, όμως, θα έλεγα ότι έχω πολύ καλές παιδικές αναμνήσεις και είμαι ευγνώμων που μεγάλωσα σε ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον με τους γονείς και τα αδέλφια μου».
Κλείνοντας η δημοφιλής τραγουδίστρια μίλησε για την προσωπική της ζωή και πως βιώνει τη μητρότητα: «Όταν γίνεσαι για πρώτη φορά μαμά και δεν ξέρεις τίποτα, όπως και ο μπαμπάς, είναι αλήθεια ότι αφοσιώνεσαι πάρα πολύ και σχεδόν αποκλειστικά στο παιδί σου. Στη συνέχεια, όμως, επέρχεται μία ισορροπία και επιστρέφεις σε όλους τους ρόλους της ζωής σου. Σε αυτόν της συντρόφου, της επαγγελματία, της γυναίκας, της φίλης, παραμένοντας φυσικά ο ρόλος της μητέρας σε προτεραιότητα».
