Η δεύτερη ομαδική αγωγή κατά της Αττικής οδού είναι γεγονός. Ακόμα 8 άτομα που έμειναν εγκλωβισμένα για ώρες στα χιόνια αποφάσισαν να κινηθούν δικαστικά διεκδικώντας συνολικά 144.000 ευρώ από την Αττική Οδό αλλά και από ασφαλιστική εταιρεία. Οι περιγραφές τους συγκλονίζουν, καθώς εξηγούν πως κινδύνευε η υγεία τους τόσες ώρες στο κρύο μη έχοντας καμία βοήθεια.
Στην αγωγή επίσης επισημαίνεται πως κάποιοι πολίτες μάλιστα, προκειμένου να απεγκλωβιστούν μετά από πολλές ώρες, αναγκάστηκαν να παρατήσουν τα οχήματα τους και να περπατήσουν πολλά χιλιόμετρα σε συνθήκες ψύχους και χιονοθύελλας για να βρεθούν σε ασφαλές σημείο.
«Σε άλλες περιπτώσεις αναγκάστηκαν να πηδήξουν στον σταθμό του προαστιακού, με σκοπό να ξεφύγουν από τον εγκλωβισμό τους και να πάρουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να μπορέσουν να επιστρέψουν σπίτια τους. Μάλιστα κινητοποιήθηκε και ο Ελληνικός Στρατός προκειμένου να απεγκλωβιστούν οι χιλιάδες αυτοί αβοήθητοι πολίτες» τονίζεται.
Η συγκλονιστική κατάθεση του γιατρού
Σοκ προκαλεί η κατάθεση γιατρού, ο οποίος βρέθηκε εγκλωβισμένος στην Αττική Οδό τις ώρες της χιονόπτωσης. Όπως σημειώνει «κάποια στιγμή εμφανίστηκε κάποιος εκσκαφέας, που απ’ ο,τι κατάλαβα στη συνέχεια ανήκε σε ιδιώτη, που ήρθε να πάρει μία γυναίκα η οποία ήταν έγκυος και αιμορραγούσε. Ο εκσκαφέας αυτός ήταν το μοναδικό μέσο απεγκλωβισμού που έφτασε στο σημείο. Οι ώρες περνούσαν και δεν υπήρχε ούτε ενημέρωση, ούτε ενδιαφέρον από κανένα, με την Αστυνομία και τους υπεύθυνους της Αττικής Οδού να είναι απόντες από την καταστροφή που λάμβανε χώρα μπροστά στα μάτια μας».
Στην προσφυγή του αναφέρει πως «σε συζητήσεις μου με άλλους οδηγούς που είχαν επίσης εγκλωβιστεί καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως κανένας υπάλληλος των διοδίων δεν ενημέρωσε πως ο δρόμος δεν ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθεί και όλοι μας διαβεβαίωναν πως ήταν ασφαλές να περάσουμε, επιδεικνύοντας εγκληματική αδιαφορία».
Σύμφωνα με την περιγραφή του «περί τις 18.30 με πλησίασε ένας κύριος που άκουσε πως ήμουν γιατρός και μου είπε πως επέστρεφε με το παιδί του από το Νοσοκομείο Παίδων με προορισμό τα Γιάννενα όπου κατοικούσαν. Ο άνθρωπος μου έδωσε τα στοιχεία του τα οποία ακόμα διαθέτω και με παρακάλεσε να ανοίξω τον δρόμο με το αμάξι μου επειδή είναι τύπου 4×4, για να μπορέσει να βγει έστω στο αντίθετο ρεύμα και με κάποιο τρόπο να φύγει, αφού είχε το παιδί του με καρκίνο στο πόδι και έπρεπε να επιστρέψει κάποια στιγμή σπίτι του.
Δυστυχώς όμως παρά την διάθεση μου να βοηθήσω τον συνάνθρωπό μου, κάτι τέτοιο ήταν ανέφικτο, αφού το χιόνι πλέον είχε φτάσει σε τέτοιο ύψος που ήταν ακόμη και για το δικό μου όχημα αδύνατο να μετακινηθεί. Η ώρα ήταν πλέον 21.00 και συνεχίζαμε να μην έχουμε καμία ενημέρωση. Όπως είναι λογικό πεινούσαμε και διψούσαμε μετά από τόσες ώρες. Για καλή μου τύχη, μαζί μας είχαν αποκλειστεί δύο βανάκια που έκαναν μεταφορά ψωμιού και προσφέρθηκαν εθελοντικά να μας δώσουν κάτι να φάμε και χυμό να πιούμε. Όλη αυτή την ώρα του μαρτυρίου μας ήταν οι μοναδικοί που ενδιαφέρθηκαν για τους εγκλωβισμένους οδηγούς και έσπευσαν σε βοήθεια, γιατί αν εκείνη την ώρα δεν έτρωγα και δεν έπινα κάτι δεν ξέρω πόσο σοβαρά θα μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα».
