Υπάρχουν χρώματα που δεν ζωγραφίζουν καμβάδες, αλλά πληγές. Οι Βιτρίνες Τέχνης του ΟΤΕ, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, «ντύθηκαν» στα ροζ. Ένα χρώμα που δεν είναι «γλυκό» και «κοριτσίστικο», αλλά έχει κραυγή, ανάσα και αντιστέκεται. Κάτω από τη φωτεινή του επιφάνεια κρύβει μια ιστορία μάχης, που έχει το πρόσωπο της καλλιτέχνιδας Ελένης Σιμώνη.
Η ζωγράφος, με πολυετή πορεία στις εικαστικές τέχνες, βρέθηκε πριν από δύο χρόνια αντιμέτωπη με μια απρόσμενη πραγματικότητα: τη διάγνωση καρκίνου, ενώ ήταν έγκυος στην κόρη της, την Άννα. «Ήταν μια περίεργη, αντιφατική εμπειρία», θυμάται. «Η εγκυμοσύνη μού έδινε δύναμη στις θεραπείες. Ήταν σαν η μία να σώζει την άλλη», λέει, μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η Ελένη Σιμώνη.
Από εκείνη την εμπειρία γεννήθηκε η έκθεση «Άνθη να φυτρώνουν εκεί που πονάς», που παρουσιάζεται στις Βιτρίνες Τέχνης του ΟΤΕ, με αφορμή τον Οκτώβριο, που έχει καθιερωθεί ως μήνας πρόληψης» για τον καρκίνο του μαστού. Μια σειρά έργων με κυρίαρχο το ροζ, που όπως λέει η καλλιτέχνιδα, είναι πολύ περισσότερο από το παρεξηγημένο για πολλούς χρώμα. «Το ροζ έχει μια γυναικεία δύναμη, μια δύναμη που γεννά τον εαυτό της ξανά και ξανά», υπογραμμίζει.
Η Ελένη Σιμώνη μιλά με αφοπλιστική ειλικρίνεια για την εμπειρία της, χωρίς δραματοποίηση και φίλτρα. «Η τέχνη ήταν το φάρμακό μου. Με βοηθούσε να απαλύνω τον πόνο και να βρίσκω φως σε μια σκοτεινή κατάσταση». Τα έργα της, εξπρεσιονιστικά και γεμάτα ζωή, ισορροπούν ανάμεσα σε δύο κόσμους: τον φόβο και την ίαση, την απώλεια και την αναγέννηση. «Νιώθω την υποχρέωση να μιλάμε, να υπάρχουν αληθινές ιστορίες που εμπνέουν και απαλύνουν τον πόνο. Πρέπει να σταματήσουμε να νιώθουμε άβολα απέναντι στην ασθένεια. Να είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον», σημειώνει.
Στο ροζ της Ελένης φωλιάζει επίσης και ο έρωτας, η κινητήριος δύναμη της ζωής, τον οποίο η ίδια χαρακτηρίζει «το αντίθετο του θανάτου». «Ο έρωτας είναι η μόνη πηγή ζωής που σε κάνει να ονειρεύεσαι τόσο πολύ και είναι σαν να έχεις μια τουρμπίνα από πίσω σου, η οποία σε οδηγεί και σου δίνει μια υπεράνθρωπη δύναμη», τονίζει και λέει πως η δύναμη αυτή, στο πρόσωπο του συζύγου της, τη βοήθησε αφάνταστα την ώρα που νοσούσε. Σήμερα, δύο χρόνια μετά την περιπέτεια ζωής, η ίδια και η κόρη της είναι απόλυτα υγιείς.
Η κ. Σιμώνη αισθάνεται τιμή που τα έργα της εκτίθενται στις Βιτρίνες του ΟΤΕ, όπου έχουν κατά καιρούς φιλοξενηθεί πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες. «Στέκομαι καμιά φορά από μακριά και παρατηρώ τους ανθρώπους, που όλοι σταματάνε και αντιλαμβάνονται με έναν τρόπο διαφορετικό. Δηλαδή είναι κάτι που δεν περιμένουν να το δουν εκείνη τη στιγμή», λέει και προσθέτει: «Μου αρέσει να βλέπω την τέχνη να συναντά τη ζωή και τη ζωή να μπαίνει στην τέχνη. Κι εγώ προσπαθώ να μην είναι αποστειρωμένα τα πράγματα. Να πηγαίνουν σε χώρους, οι οποίοι είναι πραγματικά ανοιχτοί, δημόσιοι, για όλους».
Άλλωστε, για την Ελένη Σιμώνη η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια. Είναι για όλους και είναι ένα πάρα πολύ ισχυρό φάρμακο. Μέσα από τις ροζ της πινελιές της, θυμίζει πως ακόμη κι εκεί όπου υπάρχει πόνος, μπορούν να φυτρώσουν άνθη.
Η έκθεση «Άνθη να Φυτρώνουν Εκεί που Πονάς/ May flowers grow in the saddest parts of you» θα παραμείνει στις Βιτρίνες Τέχνης του ΟΤΕ έως τις 26 Οκτωβρίου. Την επιμέλειά της έχει ο Γιάννης Αργυριάδης.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
