Για πόσες από τις προηγούμενες πράξεις σας μετανιώνετε πραγματικά; Ίσως σε μια στιγμή απροσεξίας, σας έπεσε ένα αγαπημένο σας γυάλινο μπολ, για να γίνει κομμάτια. Αυτό ήταν απογοητευτικό και εύχεστε να μην είχε συμβεί, αλλά η ζωή σας πιθανότατα δεν θα αλλάξει πολύ.
Ορισμένες πράξεις, ωστόσο, έχουν πιο σοβαρές συνέπειες. Μπορεί να μην μπορείτε να μείνετε μακριά από ένα άτομο στον κοινωνικό σας κύκλο που σας υποτιμά συνεχώς. Όσο άσχημα κι αν σας κάνει να νιώθετε για τον εαυτό σας, δεν μπορείτε να το «αποχωριστείτε».
Σύμφωνα με μια νέα εργασία των Renée Visser και Arnoud Arntz του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, η δυσπροσαρμοστική «επιλογή κατάστασης» είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα σε άτομα που φαίνεται να μην μπορούν να ξεπεράσουν τις ενέργειες που προκύπτουν από κακές επιλογές.
Η χρόνια αμέλεια εμπίπτει σε αυτήν την κατηγορία επειδή δεν φαίνεται να μαθαίνετε από τις εμπειρίες του παρελθόντος. Η συνεχής έκθεση του εαυτού σας σε ανθρώπους που είναι κακοί για εσάς αντανακλά επίσης κακή επιλογή κατάστασης και αποτελεί δυνητικά σημαντική απειλή για την ευτυχία και την ψυχική σας υγεία, όπως εξηγεί το psychology today.
Με αυτό το υπόβαθρο για την έννοια της «ελαττωματικής πυξίδας», είναι ώρα να δείτε τις τέσσερις προτεινόμενες αιτίες. Είναι μερικοί λόγοι για τους οποίους κάποιοι άνθρωποι παίρνουν κακές αποφάσεις στη ζωή τους.
–Μια προσπάθεια να επανορθωθούν ή να ελεγχθούν προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες, προσπαθώντας να αλλάξει η έκβασή τους σε μελλοντικές καταστάσεις. Μπορεί να επιδιώκεις την παρουσία ενός ατόμου που δεν σε υποστήριξε, επειδή ελπίζεις (πιθανώς μη ρεαλιστικά) ότι κάποια μέρα θα αλλάξει και θα φερθεί καλά απέναντί σου. Η κατάσταση γίνεται χειρότερη αν αυτό το άτομο φέρεται καλά περιστασιακά, και κάπως έτσι σε έχει βάλει σε ένα καλούπι από το οποιο δεν μπορείς να ξεφύγεις.
–Η εύρεση άνεσης στις συνήθειες και την ομοιομορφία. Υπάρχει κάτι καθησυχαστικό στο να γνωρίζεις το αποτέλεσμα μιας κατάστασης, ακόμη κι αν το αποτέλεσμα αυτό δεν είναι ιδιαίτερα θετικό… Το απρόβλεπτο, όπως σημειώνουν οι ερευνητές, είναι «ένας από τους μεγαλύτερους στρεσογόνους παράγοντες», ακόμη περισσότερο κι από τον «προβλέψιμο πόνο». Επίσης, μπορείς να αντλήσεις κάποια παρηγοριά, προτείνουν οι Visser και Arntz, δημιουργώντας μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Για παράδειγμα, ίσως γνωρίζεις, βαθιά μέσα σου, ότι αν δεν προσέχεις το περιβάλλον σου, μπορεί να προκαλέσεις ατυχήματα. Όταν συμβούν, παίρνεις μια διεστραμμένη ικανοποίηση βλέποντας τη συμπεριφορά σου να οδηγεί στο λογικό της συμπέρασμα.
–Η διατήρηση μιας συνεκτικής εικόνας για τον εαυτό και τον κόσμο. Σχετιζόμενο με την αίσθηση της άνεσης, αλλά σε ακόμη βαθύτερο επίπεδο, οι άνθρωποι μπορεί να κάνουν επιλογές που επιβεβαιώνουν την αντίληψη που έχουν για τον εαυτό τους. Για παράδειγμα, οι Ολλανδοί συγγραφείς προτείνουν ότι μπορεί να επιλέξεις έναν σύντροφο με παρόμοια προσωπικότητα με τη δική σου, επειδή αυτό ενισχύει την αίσθηση της προσωπικότητάς σου. Αυτή μπορεί να είναι μια καλή επιλογή, αλλά όχι αν βασίζεται στον φόβο ότι κάποιος πολύ διαφορετικός από εσένα θα απειλήσει την αυτοεκτίμησή σου.
–Η απόσπαση της προσοχής. Με το να συνεχίζεις να κάνεις κακές επιλογές, ίσως μετατοπίζεις την προσοχή σου «μακριά από συναισθηματικά προβλήματα με τα οποία νιώθεις ότι δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα». Αυτό υποδηλώνει ότι μπορεί να κάνεις τα πράγματα χειρότερα ως ένας τρόπος αποφυγής της αντιμετώπισης ενός βαθύτερου προβλήματος που σχετίζεται με ένα προηγούμενο τραυματικό γεγονός. Αυτή η νέα, επώδυνη εμπειρία επισκιάζει την αρχική, και έτσι μπαίνεις σε ένα αρνητικό σπιράλ.
